Deze locatie is definitief gesloten, ’t Koffieboontje zit nog wel op Oudegracht 92, Utrecht.
Onlangs moesten wij (man en ik) voor een afspraak aan de rand het het Utrechtse stadscentrum zijn. We wilden vooraf even ergens koffie drinken en een broodje eten. Ik check dan altijd even op Google Maps of er iets in de buurt zit. En jawel, ik stuitte op ’t Koffieboontje! Nou, met zo’n naam trek je direct mijn aandacht!
We gingen er heen met de auto en het was makkelijk gevonden, pal tegenover de korenmolen. Parkeren was ook simpel (maar prijzig) langs de straat. In onze redelijk nette kleding hobbelden wij naar binnen waar wij te midden stonden van louter studenten. Okeee, oeps. Nou ja, wij zijn de moeilijksten niet. Immers zijn we ook student geweest in Utrecht, dus we weten ons wel aan te passen, haha!
Ongemakkelijke zetels
Het vinden van een plekje was nog wat lastiger. Niet dat het superdruk was, maar de tafeltjes staan vrij dicht op elkaar en als er wat mensen uitgebreid zitten, lijkt het al snel vol. Daarbij wilden we graag lunchen en dus niet plaatsnemen op één van de ongemakkelijk uitziende ‘fauteuils’. Wat opviel was dat de grote tafel, waar in het gemiddelde tentje geen kip zit, helemaal vol zat met mensen die driftig op hun laptop zaten te tikken. Uiteindelijk zagen we een bordje dat je ook vriendelijk wordt verzocht om met je laptop aan die tafel te gaan zitten. Vind ik netjes.
Het was trouwens wel grappig om te zien. Al die hardwerkende studenten met een kop koffie waar ze om het half uur een nipje van namen, terwijl ze zich vol gooiden met het gratis water. Het is wel duidelijk te zien dat dit tentje het daar, in ieder geval doordeweeks, wel van moet hebben.
Flat white
Al vlot merkten wij dat we zelf naar de bar moesten lopen om onze koffie te bestellen. De keuze is te lezen op twee houten borden boven de bar. En die keuze was niet mis: van espresso tot flat white, van filterkoffie tot gemberthee en nog een keuze uit sapjes en smoothies. Ik ging voor de cappuccino en mijn man voor de flat white. Tevens vroegen we om de lunchkaart. Die konden we aan tafel even inzien.
De lunchkaart stelde weinig voor. Een paar redelijk simpele broodjes, een salade (die die dag niet bestelbaar was) en ontbijt. Ik ging voor de mozzarella met pesto en mijn man voor de oude kaas. Het duurde even voordat we de koffie kregen en de lunchbestelling door konden geven, maar de jongen achter de bar was nieuw, dus het zij hem vergeven.
Beide koffie’s waren het wachten overigens meer dan waard. De smaken precies zoals ze horen en met een mooi staaltje latte art. De broodjes waren even simpel als ze op de kaart werden gepresenteerd, maar wél heel erg lekker!
Goddelijke taart
Eigenlijk hadden we nog wel trek en besloten voor een taartje te gaan (hoe erg). Inmiddels stond de manager (denk ik) achter de bar en die lepelde met veel plezier alle smaken op. Ik ging voor de worteltaart en mijn man voor de velvet taart. Beiden goddelijk lekker, maar duidelijk niet huisgemaakt.
Dus al met al viel het zéker niet tegen bij ’t Koffieboontje. Wij vonden het er alleen wel heel erg studentikoos. Niet echt ons ding. En ondanks dat de zaak superleuk ingericht is (er valt veel te zien) zit er niet veel sfeer in de zaak. Ook zijn er geen fijne hoekjes om te zitten. Over zitten gesproken: als je naar het toilet wilt moet je erg lenig zijn, daar is het mega krap (maar wel schoon).
Conclusie: ga er zeker heen voor de koffie! En als je trek hebt is een broodje of taartje prima te doen. Het personeel is supervriendelijk, maar je moet je wel thuis voelen tussen de Utrechtse studenten. Op de Oudegracht zit overigens ook een filiaal, misschien gaan we die ook nog eens testen, gewoon voor de koffie 🙂
